Zapisobierca zwykły

Składniki majątku traktowane jako nienaruszalne, dożywotnie zabezpieczenie Seniorów/Nestorów, które przekazywane są następcom dopiero po śmierci jedynego Seniora/Nestora, a jeżeli jest ich dwoje – po śmierci drugiego z nich. Więcej: Ł. Martyniec, Strefa seniora – jak zapewnić sobie spokojne życie po przekazaniu firmy, Magazyn Firm Rodzinnych RELACJE, Stowarzyszenie IFR, nr 5, Warszawa 2015, s. 8-9.

Osoba, na rzecz której spadkodawca (testator) uczynił zapis zwykły, inaczej: osoba uprawniona do żądania wykonania zapisu zwykłego, czyli osoba, która może wymagać zapłaty określonej sumy lub przeniesienia własności danej rzeczy, np. samochodu – w przeciwieństwie do zapisobiercy windykacyjnego nie staje się właścicielem automatycznie, lecz zapis zwykły powinien zostać dopiero wykonany.

Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. kodeks rodzinny i opiekuńczy.

Część Ładu rodzinnego obejmująca zasady nabywania i dysponowania własnością poszczególnych składników majątku, w szczególności o charakterze biznesowym, w tym dopuszczalne formy ustroju majątkowego małżeńskiego w małżeństwach należących do dużej rodziny, zasady zaciągania zobowiązać i zarządzania finansami osobistymi członków rodziny biznesowej oraz zasady dziedziczenia z perspektywy planowania spadkowego.

Profesjonalne wsparcie procesu sukcesji międzypokoleniowej w rodzinie lub biznesie, pomoc w wypracowaniu i wdrożeniu decyzji składających się na plan sukcesji.

Postanowienie testamentowe, którego skutkiem jest przeniesienie własności danej rzeczy lub prawa na zapisobiercę windykacyjnego, co odbywa się automatycznie z chwilą przyjęcia spadku; patrz: art. 981(1) i nast. KC.