Zarząd sukcesyjny

Ustawa z dnia 14 lutego 1991 r. prawo o notariacie.

W nomenklaturze sukcesyjnej: osoba, która przekazuje majątek rodzinny lub działający biznes następcom, tj. juniorom (w rodzinach, które nie prowadzą biznesu), albo sukcesorom (jeżeli przekazywana jest firma); przy czym nie ma znaczenia wiek danej osoby, ale status przekazującego w ramach rodziny (seniorem będzie także np. 20-kilkuletni ojciec przekazujący mieszkanie w spadku swojej 2-letniej córce).

Jednostronne rozporządzenie na wypadek śmierci; dokument, w którym wyrażana jest ostatnia wola zmarłego, w Polsce regulowany przepisami art. 951 KC, może powołanie do całości albo części spadku (wskazanie spadkobiercy lub spadkobierców), podstawienie, zawierać zapis zwykły, zapis windykacyjny, polecenie, oświadczenia dotyczące opieki nad małoletnim dzieckiem albo nad ubezwłasnowolnionym, wskazanie wykonawcy testamentu lub zarządcy masy spadkowej.

(1) Firma prywatna, która nie jest uważana za firmę rodzinną. (2) Z perspektywy rozpatrywania Kierunku (patrz: Kierunek sukcesji) oraz Etapu (patrz: Etap sukcesji) sukcesji, firma prywatna, w której wiadomo już, że nie dojdzie do sukcesji biznesu, albo firma rodzinna lub półrodzinna, w której sukcesja jest na wczesnym etapie i z perspektywy planowania spadkowego sukcesja biznesu byłaby zagrożona.

Rodzina, której przynajmniej niektórzy członkowie zaangażowani są jako właściciele i zarządzający przynajmniej w jedną firmę, często w grupę spółek na różnym etapie sukcesji, obejmuje przedstawicieli kilku pokoleń.

Osoba zarządzająca przedsiębiorstwem po śmierci przedsiębiorcy (właściciela IDG lub wspólnika spółki cywilnej), wskazana na podstawie przepisów uZS, której zadaniem jest zarządzane i reprezentacja na zewnątrz przedsiębiorstwem w spadku, do czasu ustania zarządu sukcesyjnego; w praktyce najczęściej jest to sukcesor albo menadżer zastępujący zmarłego przedsiębiorcę, patrz przepisy uZS.